» قهوه عربی و فرهنگ و سنت آشپزی

سرو قهوه عربی نمادی از سخاوت است

قهوه بخش مهمی از فرهنگ و سنت آشپزی خاورمیانه است. قهوه ، مانند بسیاری از سنت های آشپزی ، در خاورمیانه کاملاً متفاوت از همتایان غربی خود ، تهیه و سرو می شود. در حقیقت ، اصطلاح "قهوه عربی" به طور کلی به یک روش اصلی تهیه قهوه (ترکی) با چندین تغییر اشاره دارد. در خاورمیانه ، قهوه به طور کلی اهوا نامیده می شود،گرچه بسته به گویش ، تغییرات مشابه دیگری در کلمه نیز وجود دارد.

قهوه نوعی نوشیدنی رایج است که از دانه‌های بوداده و آسیاب ‌شده درخت قهوه به دست می‌آید. درخت قهوه بومی مناطق نیمه‌ گرمسیری آفریقا و برخی از جزایر جنوب و جنوب شرق آسیا است. این گیاه از آفریقا سر در آورده و سپس در سایر نقاط جهان پراکنده شد و در حال حاضر در بیش از 70 کشور کشت می‌شود که در درجه اول مناطق استوایی آمریکا، جنوب شرقی آسیا، هند و آفریقاست، هنگام رسیدن میوه گیاه قهوه، دانه‌های قهوه را برداشت و فرآوری می‌کنند.

مطلب مرتبط طرز تهیه چیز کیک پنیری بدون گلوتن

دانه‌های قهوه خشک شده به درجات مختلف برشته می‌شوند، بسته به عطر و طعم مورد نظر، درجه‌ بندی‌های مختلفی برای این محصول در نظر گرفته شده‌است، قهوه کمی اسیدی است و می‌تواند به علت داشتن کافئین بالا موجب تحریک انسان گردد.

هیچکس به صورت درست نمی‌داند این نوشیدنی چگونه به دست آمده است. اما احتمال می‌رود کنجکاوی انسان دلیل اصلی پیدایش آن باشد. افسانه‌ای وجود دارد از یک بُزچران به نام کَلدی در اتیوپی اواخر سده ششم میلادی؛ داستان از این قرار است که یک روز کلدی متوجه بی قراری و اضطراب عجیب گله‌ بزهایش بعد از خوردن نوعی میوه و برگ‌های گیاهی ناشناس می‌شود.

کمی بعد راهبان محلی از وجود چنین گیاهی مطلع شده و پس از آزمون‌های بسیار فهمیدند با بو دادن، خرد کردن و در آب انداختن دانه‌های این گیاه می‌توان از آن یک نوشیدنی خاص درست کنند. این نوشیدنی به آن‌ها کمک می‌کرد تا ساعت‌ها بیدار بمانند و نیایش کنند. به همین ترتیب قهوه بر سر زبان‌ها افتاد و در شهرهای مقدس دورتر مثل مکه و مدینه هم طرفدار پیدا کرد.

تاریخ قهوه در ایران بسیار طولانی تر از اروپا است. بازرگانان پارسی و عرب حدود قرن 15 قهوه از یمن قهوه آوردند و نوشیدنی آنقدر محبوب شد که سنت های فرهنگی مختلفی پیرامون آن شکل گرفت. ثروتمندترین این رسوم را می توان در بین ایرانیان عرب زبان در استان خوزستان یافت.

قهوه در منطقه جنوبی ایران نقش اصلی دارد. قرن هاست که قهوه از طریق کشتی های باری از طریق خلیج فارس و دریای عمان وارد می شد و از آنجا که مناطق شمالی عادت به نوشیدن چای را برآورده می کردند ، قهوه محبوب ترین نوشیدنی جنوب بود. این ستون اصلی مهمان نوازی شد و مراسم نوشیدن قهوه رایج ترین رفتار در مراسم ویژه بود.

بطور کلی ، در منطقه خوزستان میهمانان یک نعمت محسوب می شوند. آنها با استقبال گرم از طرف سرپرست خانواده یا شیخ قبیله استقبال می شوند و به یک سازه خاص به نام موزیف دعوت می شوند.

موزیف جداگانه ای است که از نوعی پاپیروس ساخته شده و با فرش و کوسن ها تزئین شده است. این مکان جایی است که میزبان که برای راحتی مهمان و قهوه تهیه می شود ، معمولاً در وسط این اتاق تهیه می شود. سرپرست خانواده با عواطف می نشیند و مکالمه می کند در حالی که شخصی که معمولاً پیرترین میزبان است ، قهوه را آماده می کند. قهوه ساز را ساقی می گویند.

روش قهوه

کاملاً طبیعی است که فرایند تهیه قهوه با پختن دانه های قهوه آغاز می شود. لوبیای بو داده را سپس در ملات خرد می کنند و سپس به گلدان قهوه بنام دالله منتقل می شوند. وقتی قهوه دم کرده و آماده شد ، ساقی آن را در فنجان های کوچک ریخته و دالله را در دست چپ و فنجان را در سمت راست نگه می دارد.

سقایی معمولاً با کلیک بر روی Dalleh و فنجان ، صدای کمی ایجاد می کند و به میهمان اطلاع می دهد که قهوه او آماده است. میهمان مجبور است با دست راست خود فنجان را برداشته و بدون قرار دادن فنجان قهوه را بنوشاند.

قهوه تا زمانی سرو می شود که مهمان ژست خاصی را نشان ندهد. وقتی او بیشتر قهوه نمی خواهد ، فنجان را به چپ و راست می لرزد تا نشان دهد که انجام شده است. در غیر این صورت فنجان همچنان ریخته می شود ، و نوشیدن قهوه بی احترامی نسبت به میزبان است.

کدها و سیگنال ها

اگر میهمان جام را پایین بیاندازد ، این بدان معنی است که او درخواست دارد. اگر او فنجان دوم را نوشید ، به این معنی است که از قهوه لذت می برد و اگر قهوه نوشیدن به مرحله سوم می رود ، این نشانگر برادری قسم خورده بین میزبان و میهمان برای حمایت از یکدیگر در هرگونه مشکل در آینده است.

این جام نهایی معمولاً توسط خود میزبان سرو می شود. کل این مراسم مملو از کدها و معانی است که می تواند هدف این جلسه را نشان دهد. میهمانان اغلب برای درخواست کمک از میزبان یا مشاوره درمورد موضوعاتی که با آنها روبرو هستند ، می آیند

چه مقدار قهوه بخوریم؟

برای کاهش سردرد: 2 فنجان قهوه حاوی 250 میلی‌گرم کافئین می‌تواند مفید باشد.

برای جلوگیری از بیماری پارکینسون: خوردن 3 تا 4 فنجان قهوه و در مورد زنان 1 تا 3 فنجان قهوه مؤثر است.

کاهش احتمال سنگ صفرا: خوردن دو تا چهار فنجان قهوه شما را در مرز امنیت سنگ صفرا نگه می‌دارد.

جلوگیری از دیابت نوع 2: خوردن بیش از 6 لیوان قهوه در روز توصیه شده است.

انواع دانه قهوه

قهوه بر اساس ارتفاع خاکی که گیاه در آن رشد کرده است به دو نوع کلی عربیکا و روبوستا تقسیم‌بندی می‌شود. قهـوه عربیکا در ارتفاع 4 هزار تا 6 هزار متری از سطح دریا رشد می‌کند و بارور می‌شود. حدود 75 درصد از قهوه‌های دنیا را عربیکا تشکیل می‌دهد. قهوه روبوستا در ارتفاع 2500 متری رشد می‌کند و از عربیکا تحمل سرمای بیشتری را دارد. کافئین موجود در روبوستا تقریباً دو برابر عربیکا است. اگرچه بو و طعم آن در سطح پایین‌تری به نسبت قهـوه عربیکا قرار می‌گیرد. نوع مرغوب روبوستا در تهیه اسپرسو استفاده می‌شد. گونه نایابی از قهـوه با عنوان لیبریکا وجود دارد که در افریقای غربی رشد می‌کند و درصد کمی از دانه‌های قهـوه دنیا را به خود اختصاص می‌دهد.