وبلاگ سرگرمی و دانستنی ها
» چرا هنر و صنایع دستی ایرانی در جهان مشهور است ؟
چه نوع هنری در ایران رواج دارد؟
هنر ایرانی: هنر و معماری ایرانی منعکس کننده یک فرهنگ فرهنگی 5000 ساله است که توسط فرهنگ های متنوعی شکل گرفته است که در گستره وسیع شکوفا شده است، هنرهای ایران یکی از غنی ترین وراثت های هنری تاریخ جهان است و رشته های سنتی بسیاری از جمله معماری نقاشی ، ادبیات ، موسیقی ، بافندگی ، سفال فلزکاری را در بر می گیرد.
قالی بافی
ایران مکانی است که فرش بافی به دنیا آمد. کشف پازیرک - قدیمی ترین فرش - در کوههای سیبری و شباهت آن با پرسپولیس باعث شد تا محققان این واقعیت را به دست بیاورند که این یک هنر باستانی در ایران است.
فرش های بافته شده در شهرها و مراکز منطقه ای مانند تبریز ، کرمان ، مشهد ، کاشان ، اصفهان ، نائین و قم با تکنیک های خاص بافندگی خود و استفاده از مواد ، رنگ ها و الگوهای با کیفیت بالا مشخص می شوند. کارخانجات شهرکی مانند تبریز نقش مهمی در احیای سنت فرش بافی پس از دوره های نزول داشته اند.
فرش های بافته شده توسط دهکده ها و اقوام مختلف ایران با پشم ریز و رنگهای روشن و بکر و الگوهای خاص و سنتی خود متمایز می شوند. بافندگان روستایی عشایری و کوچک معمولاً فرش هایی با طرح های جسورانه تر و بعضاً درشت تر تولید می کنند که برخلاف طراحی های هنری و از پیش برنامه ریزی شده در محل های کار بزرگتر ، به عنوان معتبرترین و فرش های سنتی ایران به حساب می آیند. فرشهای گبه معروف ترین نوع فرش از این خط سنتی است.
مینیاتور فارسی
مطلب مرتبط
طرز تهیه چیز کیک پنیری بدون گلوتنشناخته شده ترین و ارزشمندترین نمونه های هنر تصویرگری ایران را می توان در نسخه هایی که مینیاتور فارسی نامیده می شود ، مشاهده کرد. در مینیاتور فارسی ، طرح ها شبیه به دنیای واقعی نیستند. مناظر نزدیک در بخش پایینی قرار دارند و مناظر دورافتاده در قسمت فوقانی قرار دارند که هیچکدام از آنها کاملاً روبرو نیستند.
کوزه گری
این کار ساخت مواد سرامیکی در گلدان ها یا ظروف سفالی با استفاده از گل است. خاک رس مطلوب ترین خاک مورد استفاده در این صنعت است. امروزه در اکثر شهرهای ایران گلدانهای سفالی مانند گناباد ، لالجین در همدان میبد در یزد ، شاه رضا در اصفهان ، زانوار در اذربایجان ، کلپورگان در سیستان بلوچستان ، جویبار در مازندران و سیهکل در گیلان ساخته می شود.
میناکاری
هنر میناکاری را مینیاتور آتش و همچنین تزیین فلز و کاشی با لعاب مینا مینامند هنر نقاشی ، رنگ آمیزی و تزئین سطح فلزات با تلفیق بر روی آن رنگ های درخشان است که در یک طرح پیچیده تزئین شده است. مینا شکل زنانه مینو در فارسی است و به معنی بهشت است. مینا به رنگ لاجوردی بهشت اشاره دارد
معماری
معماری ایران به هزاره هفتم قبل از مسیح بر می گردد. این هنر به دلایل مختلف و به ویژه به دلایل مذهبی توسعه یافته است. فرهنگ ایرانی در مقایسه با معماری سایر کشورهای جهان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امکاناتی از قبیل نقاشی مناسب محاسبات دقیق ریاضی ، احترام به مباحث فنی و علمی در ساختمان تراسهای مرتفع ، ستونهای مرتفع و بالاخره طرحهای متنوعی که هرکدام جلوه معماری ایرانی را معرفی می کنند.
موسیقی
موسیقی ایرانی از هزاران سال قبل از مسیح در بین مردم ایران پخش شده است و قابل قبول ترین ، ساده ترین و قابل فهم ترین آنها امروز موجود است. بخش بزرگی از آسیای مرکزی ، افغانستان ، پاکستان ، جمهوری آذربایجان ، ارمنستان ، ترکیه و یونان تحت تأثیر این موسیقی قرار دارند. باربد و نکیسا نوازندگان ایران باستان هستند.
انواع بافت صنایع دستی ایران را انواع زیر اندازهای سنتی (گلیم، زیلو، گبه و قالی)، نساجی سنتی (پارچه های دست بافت، رنگ و رنگرزی، رودوزی های سنتی، چاپ های سنتی)، هنرهای مرتبط با چوب (خراطی چوب، کندهکاری چوب، منبت کاری، مشبک کاری، نازک کاری چوب، معرق روی چوب)، هنرهای مرتبط با فلز(دواتگری، حکاکی، قلمزنی، ملیله کاری، مینا کاری )، سفال و سرامیک (سفالینه های لعابدار و بدون لعاب )، شیشه گری و هنرهای مرتبط با شیشه (شیشه های دست ساز) و طراحی سنتی و نگارگری (طراحی نقوش سنتی، نگارگری، تذهیب، تشعیر، نقاشی قهوه خانه ای، نقاشی گل و مرغ، نقاشی پشت شیشه ) تشکیل می دهند که در این مبحث به مهمترین آنها از حیث صادرات میتوان اشاره کرد
زیورآلات سنتی، «شیشه»، «سفال و سرامیک»، «زیر انداز های سنتی»، «چوب» و «مس» را می توانیم از پرطرفدارترین صنایع دستی صادراتی ایران بنامیم. کشورهایی نظیر امارات متحده عربی، عراق، ترکیه، افغانستان از جمله کشورهای طرفدار اینگونه صنایع دستی می باشند.
مهمترین زیر اندازهای سنتی ایران مشتمل است بر حصیرِ زیرانداز، نمد زیرانداز، پلاس و انواع گلیم، گبه، زیلو، قالی و جاجیم
حصیر یکی از پر پیشینه ترین زیراندازها بوده و امروزه با بهره گیری از انواع الیاف سلولزی و برگ برخی گیاهان زیر انداز حصیری بافته می شود. در مجموعه زیر اندازهای سنتی ایران طبعا بافته های داری همچون پلاس، گلیم ساده (دورو)، گلیم سوماک (یک رو)، گلیم یک رو ولی غیر سوماک، گبه، زیلو و نهایتا نفیس ترین آن یعنی قالی جایگاه ویژه ای دارد. گلیم های معمولا تماما از نخ پشمی و ذهنی باف بوده و حدودا به 7000 قبل از میلاد تعلق دارند. برخی صاحب نظران معتقدند که گلیم پدر صنعت نساجی ایران به شمار می آید.
گلیم ایرانی دست باف
پلاس گلیمی درشت باف، تمام پشمی با مواد اولیه ای ضخیم تر از دیگر گلیم ها می باشد. به صورت ذهنی باف، بافته می شود و نقشه ای ندارد. پلاس با عبور نخ های پشمی رنگین به عنوان پود از لابه لای نخ های تار یا چله و به روش «پود گذاری» بافته می شود و برای استحکام بافت و قطعی کردندرگیری تار و پود از شانه و دفتین استفاده می شود و با زدن ضربات لازم، درگیری نهایی و در واقع یک ردیف یا یک رج بافته می شود. گلیم ساده، بدون تردید زیبا ترین و متنوع ترین گلیم ها به شمار می آید و در مناطق روستایی و عشایری ایران بافته می شود. گلیم سوماک یا یکرو، دارای تار و پودی پیچیده است که یکی از ضخیم ترین گلیم ها به شمار می آید.
زیلو نیز زیر اندازی قدیمی است که دارای حدود پانصد تا هفتصد سال پیشینه می باشد. خاستگاه آن مناطق کویری بوده و با اقلیم یزد و کاشان سازگار است. این نوع دست بافته بیشتر در مراکز مذهبی و منازل کویری مورد استفاده بوده است. زیلوها تنها زیر انداز هایی هستند که هم تار و هم پودشان از نخ پنبه ای انتخاب می شود و به صورت ذهنی باف و استفاده از طرح های هندسی بافته می شدند .
زیلوهای دست باف
گبه دارای طرح و نقش پردازی بسیار خاصی است که زن بافنده در آن از احساسات و تخیل خود با آزادی کامل و بدون قید و بند، نقش های متفاوتی را بر روی بافته ایجاد نموده است. مراکز اصلی و مهم گبه، مناطق عشایری و روستاییِ استان های فارس، بوشهر، کهکیلویه و بویر احمد و خوزستان می باشد.
گبه دست باف
قالی فرشی پرزدار که از طریق در گیری پرز و گره زدن آن بر تار و نیز پود گذاری بافته می شود. و شاخص ترین و کامل ترین زیر انداز سنتی به واسطه بافت و اجرای نگاره، طرح و نقش است.این دست بافته دارای پیشینه تاریخی بس کهن است که بیشترین تقاضا را در بین کشورهای مختلف داشته و به نوعی یکی از صنایع دستی بسیار مهم در صادرات آن به شمار می آید.
قالی دست باف
سابقه تولید و استفاده از جواهرات محلی (زیور آلات و زینت آلات) که در واقع می توان آن را مکمل لباس های سنتی دانست، بسیار طولانی است که به نوعی در حفظ آداب و رسوم و عادات و سنن مناطق روستایی و عشایری ایرانی نقش تعیین کننده ای داشته است. در حال حاضر جواهرات محلی ترکمن، کردستان و سیستان و بلوچستان بیش از جواهرات دیگر مناطق کشورمان مورد توجه بوده و کارگاه های آن در سننندج، گنبد کاووس، زاهدان مستقر هستند. مواد اولیه آنها از طلا، نقره، قلع، فیروزه، یشم، عقیق می باشد. این زیورآلات شامل النگو، گوشواره، سینه ریز، دستبند، سربند، بازوبند، انگشتری می باشد.
زیور آلات دستی ایران
چوب یکی از دیگر موادی است که در ایران انواع مختلف صنایع دستی از آن تولید می شود که ذکر آن آمده است. این محصول و مشتقات آن بخش مهمی را در صادرات صنایع دستی داشته اند. کشورهایی نظیر قطر، آفریقای جنوبی، عراق، آذربایجان، افغانستان، امارت متحده عربی، جیبوتی، ترکمنستان، ترکیه، مالزی، لیبی، اردن و قزاقستان بازارهای اصلی برای این محصولات می باشند.
ظروف میناکاری شده
ظرافت و زیبایی از دلایل اصلی محبوبت این صنایع دستی در میان کشورهای مختلف است. میناکاری یکی از قدیمی ترین صنایع دستی ایرانیان است . این هنر زیبا بر روی سطوح مختلف مسی، نقره ای و طلایی پیاده سازی می شود. اگرچه در اغلب شهرهای ایرانی ظروف میناکاری به چشم می خورند
کاپوت ، مینیاتور ایرانی ، سفالگری ، معماری ، موسیقی ، خوشنویسی ، خاتم کاری ، مینای شیشه ای و موزاییک چوب تنها نمونه هایی از هنر و صنایع دستی ایران است. صنایع دستی پیشه وری معمولاً کارهایی است که در شهرها و روستاها مورد استفاده قرار می گیرد.
