اسپرایتها یا اسپرایتهای قرمز، تخلیههای الکتریکی در مقیاس بزرگ هستند که در بالای ابرهای رعد و برق یا کومولونیمبوس رخ میدهند و باعث ایجاد طیف متنوعی از اشکال بصری در آسمان شب میشوند. آنها معمولاً توسط تخلیه رعد و برق مثبت بین یک ابر رعد و برق زیرین و زمین ایجاد می شوند.
رعد و برق سبز پدیده نادری است که در هنگام رعد و برق قابل مشاهده است. کسی که رعد و برق سبز را دیده است بسیار خوش شانس است زیرا رعد و برق سبز به ندرت دیده می شود. آنقدر نادر است که تنها عکسی از برخورد صاعقه سبز عکسی از زمان فوران آتشفشان چایتن در شیلی باشد.
سفید خطرناک ترین رنگ نورپردازی است. هم غلظت کم رطوبت و هم غلظت زیاد گرد و غبار در هوا را نشان می دهد. همه ما می دانیم که برخورد صاعقه می تواند عواقب جدی داشته باشد.
بله، نور قرمز یا اسپرایت قرمز واقعی است.
بله، نور قرمز یا اسپرایت قرمز واقعی است. با این حال، مانند پیچهای روشنایی معمولی رایج نیست و مشاهده یا فیلمبرداری از آن آسان نیست. برای فیلمبرداری باید شرایط خاصی وجود داشته باشد، مانند دید صاف و آسمان بدون نور.
یوهان گئورگ استور، نظریه پرداز آلمانی حقوق، به عنوان فردی شناخته می شود که اولین گزارش از رعد و برق قرمز را در سال 1730 ارائه کرد.
اولین شواهد عکاسی بسیار دیرتر در سال 1989 توسط دانشمندان دانشگاه مینه سوتا انجام شد. آنها به طور تصادفی و با استفاده از دوربین فیلمبرداری این تصویر را گرفتند و از آن زمان تاکنون، رعد و برق قرمز تحقیقات گسترده ای انجام شده است.
رعد و برق قرمز معمولاً ضعیف است و بیش از چند ثانیه دوام نمی آورد، بنابراین خطرناک نیستند. با این حال، آنها با سوانح مختلف هواپیماهای غیرقابل توضیحی که در بالای رعد و برق اتفاق میافتند، مرتبط بودهاند.
بله، نور قرمز یا اسپرایت قرمز واقعی است. با این حال، مانند پیچهای روشنایی معمولی رایج نیست و مشاهده یا فیلمبرداری از آن آسان نیست. برای فیلمبرداری باید شرایط خاصی وجود داشته باشد، مانند دید واضح و آسمان روشن (ابرها و باران رصد را بسیار دشوارتر می کند)، تجهیزات حساس به قرمز و غیره.
به دلیل ماهیت گریزان (بسیار دشوار و کوتاه مدت) این تخلیه های الکتریکی، در اساطیر اروپایی به نام موجودات پری مانند، جن نیز نامیده می شوند. رعد و برق قرمز در اروپا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی، آفریقای مرکزی و استرالیا مشاهده شده است.
ما نمی دانیم که اولین کسی که این پدیده را دید چه کسی بود، اما اولین گزارش ها به سال 1730 برمی گردد. این یوهان گئورگ استور، نظریه پرداز آلمانی حقوق بود که به عنوان فردی که اولین گزارش از قرمز را ارائه کرد، شناخته می شود. رعد و برق در سال 1730.
با این حال، اولین شواهد عکاسی بسیار دیرتر در سال 1989 توسط دانشمندان دانشگاه مینه سوتا انجام شد. آنها به طور تصادفی و با استفاده از دوربین فیلمبرداری این تصویر را گرفتند و از آن زمان تاکنون، رعد و برق قرمز تحقیقات گسترده ای انجام شده است. آنها از هواپیما و فضا و همچنین از زمین عکس گرفته شده اند.
این یوهان گئورگ استور، نظریهپرداز آلمانی حقوق بود که اولین گزارش رعد و برق قرمز را در سال 1730 ارائه کرد.
اسپرایت ها به صورت انفجارهای کوتاه مدت نور قرمز با اشکال فیزیکی مختلف ظاهر می شوند (جیر چتر دریایی، اسپرایت ستونی و اسپرایت هویج رایج ترین دسته های ظاهر بصری آنها هستند). این اسپرایتها بسیار بالاتر از رعد و برقهای معمولی شکل میگیرند و به دلیل تخلیه رعد و برق مثبت (اگرچه در اثر رعد و برق منفی وجود دارد) بین زمین و ابر رعد و برق رخ میدهند. آنها معمولاً در خوشههایی از توپهای کوچک یونیزاسیون رخ میدهند و گاهی اوقات قبل از هالههای جن قرار دارند.
صاعقه ها جریان های الکتریکی هستند که کوتاه هستند اما درصد ولتاژ بسیار بالایی دارند. رعد و برق قرمز معمولاً ضعیف است و بیش از چند ثانیه دوام نمی آورد، بنابراین خطرناک نیستند. با این حال، آنها با سوانح مختلف هواپیماهای غیرقابل توضیحی که در بالای رعد و برق اتفاق میافتند، مرتبط بودهاند.
هنگامی که رعد و برق منجر به مرگ می شود، به دلیل آسیب عصبی یا نارسایی قلبی است. آنها معمولاً به دو صورت اتفاق میافتند. از طریق برخورد مستقیم یا غیرمستقیم اگر فرد در منطقه برخورد صاعقه باشد. این گونه است که جراحات ممکن است برای افرادی که در داخل خانه هستند اما در تماس با اشیایی هستند که جریان الکتریکی را امکان پذیر می کنند اتفاق بیفتد.
با این حال، همه صاعقهها منجر به مرگ نمیشوند و در مواردی که فرد از آسیب ناشی از برخورد صاعقه جان سالم به در میبرد، صدمات ناشی از آن میتواند طولانی مدت و بسیار خطرناک باشد. اغلب اوقات، افراد مسئول جذب رعد و برق نیستند. آنها فقط در زمان اشتباه در مکان اشتباه قرار می گیرند.