تبلیغات نامحدود افزایش بازدید و افزایش فروش
مینو ایرانی | مشاوره آنلاین روانشناسی
درمان انواع بیماری ها با مصرف آب قلیایی
دوره ای که به جرات میتونه ورق زندگیتو عوض کنه!
برزیل با اشغال نیمی از خشکی آمریکای جنوبی، تنوع زیستی ترین کشور جهان است. این جنگل شامل بزرگترین جنگل بارانی جهان، آمازون و بزرگترین تالاب گرمسیری جهان، پانتانال است. همراه با آخرین بقایای جنگل های بارانی اقیانوس اطلس، این اکوسیستم ها دارای فراوانی و تنوع شگفت انگیزی از حیوانات برزیلی هستند.
در واقع، حیات وحش برزیل آنقدر غنی و متنوع است که دانشمندان هنوز در حال کشف گونه های جدید هستند. بسیاری از گونه های حیات وحش برزیل بومی این کشور هستند، به این معنی که در هیچ جای دیگر روی زمین وجود ندارند. برای کشف برخی از پستانداران بومی برزیل، سؤالات متداول زیر را بررسی کنید.
جای تعجب نیست، برزیل یک مقصد عالی برای حیات وحش است
چه حیواناتی در برزیل زندگی می کنند؟
در برزیل، حیوانات به همان اندازه که متنوع هستند، فراوان هستند. جگوار، تاپیر، سمور ، میمون، کایمان، ماکائو، مرغ مگس خوار، آناکوندا، پیرانا و بسیاری دیگر وجود دارد. در ادامه بخوانید تا بدانید چه حیواناتی را می توانید در سفرهای خود در برزیل مشاهده کنید
برزیل به چه حیوانی معروف است؟
برزیل احتمالاً بیشتر به خاطر تنوع باورنکردنی میمون ها شناخته می شود، اما حیوان ملی برزیل جگوار باشکوه است. برزیل بهترین مکان در جهان برای دیدن این گربه های کاریزماتیک است.
چه حیواناتی در برزیل منحصر به فرد (بومی) هستند؟
برزیل یکی از بزرگترین گونه های بومی را در جهان دارد. اندمیک، به این معنی است که این گونه در هیچ جای دیگر جهان وجود ندارد. در میان پستانداران، گونه های بومی برزیل عبارتند از: تنبل یال دار، آرمادیل سه باند برزیلی، روباه ، خارپشت خاردار، تعدادی از گونه های خفاش و جوندگان
برای اینکه بفهمید حیات وحش برزیل چقدر منحصر به فرد است، در اینجا تعدادی از نخستی‌سانان که فقط در برزیل وجود دارند آورده شده است.: میمون زوزه دار قرمز دست، میمون زوزه دار قهوه ای شمالی، میمون عنکبوتی سبیل سفید، موریکوی جنوبی، موریکوی شمالی، مارموزت گوش سفید، مارموست سر بوفه، تامارین شیر صورت سیاه، تامارین شیر سر طلایی، تامارین شیر سیاه، تامارین شیر طلایی، تامارین پایی، کاپور کاپوچین، کاپوچین کاکل دار، کاپوچین سینه زرد، میمون سنجاب وانزولینی، اوکاری سر طاس سفید، اواکاری سر طاس نووئس، تیتی بلوند شمالی باهیان، تیتی کویمبرا فیلهو، تیتی آتلانتیک ساکی ریش دار و ساکی ریشوی یوتا هیک.
رایج ترین حیوان در برزیل کدام است؟
کاپیبارا احتمالاً رایج ترین حیوان در برزیل است. اولین کاپیبارایی که در برزیل دیدم در کنار جاده ای که از فرودگاه سائوپائولو به شهر منتهی می شود، در حال چرای آرام بود.
آیا ببر در برزیل وجود دارد؟
نه، ببرها محدود به آسیا هستند. تنها گربه بزرگ برزیل جگوار است.
چه گربه های بزرگی در برزیل زندگی می کنند؟
بزرگترین شکارچی زمینی برزیل و تنها گربه بزرگ این کشور جگوار است. پوماهایی نیز در برزیل زندگی می کنند، اما از نظر فنی به خانواده گربه های کوچک تعلق دارند.
پنج حیوان بزرگ برزیل چیست؟
درست است، برزیل "پنج حیوان بزرگ" خود را دارد. آنها غول های جنگل برزیل هستند: جگوار، تاپیر برزیلی، مورچه خوار غول پیکر، گرگ یال دار و سمور غول پیکر رودخانه ای.
در اینجا راهنمای 35 حیوان شگفت انگیز برزیل، از جمله Big Five برزیل که می توانید در سفرهای خود در برزیل با آنها روبرو شوید، همراه با پیشنهاداتی در مورد بهترین مکان ها برای مشاهده حیات وحش در برزیل آورده شده است.
مورفی رنگی خیره کننده در جنگل، پروانه مورفو برزیلی است. طول بال های این پروانه های آبی درخشان 10 سانتی متر (4 اینچ) است. معمولاً آنها را در روزهای آفتابی در امتداد راهروهای باز در میان جنگل‌ها یا کنار رودخانه‌ها مشاهده می‌کنید.
اما به محض فرود آمدن، ناگهان از دید ناپدید می شوند. دلیل آن این است که سطح زیرین بال‌های آنها قهوه‌ای خال‌دار با الگوی دایره‌های چشم‌مانند و خطوط زیگزاگی است که به آنها کمک می‌کند در هنگام استراحت استتار کنند.
شما می توانید آنها را در هر نقطه از جنگل های کم ارتفاع مشاهده کنید. آبشار ایگوازو مکان بسیار خوبی برای آنهاست.
راهب یک جنس کامل از طوطی های آمازون وجود دارد. اگرچه همه آنها به طور خاص در آمازون رخ نمی دهند: آمازون عینکی قرمز، آمازون قرمز ابرویی، آمازون دم قرمز، آمازون جشن، آمازون کاوال، آمازون بال زرد و آمازون با سینه شیره.
در زیستگاه سرادو، طوطی صورت زرد نسبتاً رایج است. بهترین مکان برای جستجوی آنها پارک ملی ایماس است.
به عنوان یک امتیاز، در اینجا یک خانواده جذاب دیگر از حیات وحش برزیل است که احتمالاً در سفرهای خود با آنها روبرو خواهید شد - توکان ها. همه پرندگان این خانواده دارای منقارهای بسیار بزرگ و اغلب رنگارنگ هستند.
دقیقاً مشخص نیست که چرا این پرندگان تکامل یافته اند تا چنین زائده عجیب و غریبی داشته باشند، اما یکی از مزایای آن حفظ انرژی بسیار مهم است. توکان ها که عمدتاً از میوه تغذیه می کنند، می توانند خود را در یک درخت مثمر پارک کنند و بدون نیاز به پریدن در اطراف، از روی درخت خود به میوه های دور برسند.
رایج ترین توکان در برزیل توکو توکان است. می توان آن را در پانتانال، در آبشار ایگوازو و در امتداد ساحل شرقی، نزدیک ریو و سائوپائولو یافت.
آراکاری ارتباط نزدیکی با توکان دارد - آنها به عنوان توکانت نیز شناخته می شوند. درست مانند توکان ها، آراکاری ها منقارهای باشکوهی دارند، اما برخی از آراکاری ها حتی رنگارنگ تر از عموزاده های شناخته شده خود هستند.
یکی از برجسته ترین اعضای خانواده آراچاری گوش شاه بلوط است. همچنین بسیار گسترده است، اما بهترین مکان برای دیدن آن پانتانال شمالی است.
برزیل میزبان تنوع باورنکردنی پرندگان شکاری است. این پرندگان از عقاب باشکوه هارپی گرفته تا خرک خوش طعم آمریکایی، برخی از جالب ترین موجودات برای دیدن در طبیعت هستند. و در حالی که ردیابی عقاب های هارپی بسیار دشوار است، پرندگان شکاری دیگری نیز برای مشاهده وجود دارند.
یکی از رایج ترین شکارچیان پردار شاهین کنار جاده است. می توان آن را به تنهایی در بالای بوته ها و درختان کوچک در مناطق باز و در لبه جنگل مشاهده کرد.
از انواع طعمه های کوچک از جمله خزندگان، پستانداران کوچک و پرندگان تغذیه می کند، اما اکثریت رژیم غذایی شاهین کنار جاده ای را حشرات تشکیل می دهد.
این یکی از ساده ترین پرندگان شکاری برای دیدن در برزیل است و مکان خوبی برای جستجوی آن، بله درست حدس زدید، در درختان و بوته های کنار جاده است.
تاناگرها یکی از درخشان‌ترین پرندگان برزیلی هستند. آنها در همه رنگ های رنگین کمان هستند. تانگرهای برزیلی قرمز، تانگرهای آبی-خاکستری، پرستوهای آبی روشن، تانجرهای فیروزه ای، و تاناگرهای رنگارنگ بهشتی، تانگرهای سر خلیج و تانگرهای سبز و طلایی وجود دارند.
تاناگرها دومین خانواده بزرگ پرندگان هستند و حدود 4 درصد از کل گونه های پرندگان در جهان و 12 درصد از کل پرندگان نوتروپیکال را تشکیل می دهند.
بیشتر تانگرها همه چیزخوار هستند و از میوه، شهد و حشرات تغذیه می کنند. آنها به صورت جفت یا در گروه های خانوادگی کوچک سه تا پنج نفره متشکل از جفت جفت و فرزندان آنها زندگی می کنند.
شما می توانید تانگرها را تقریباً در هر جایی ببینید. یکی از بهترین مکان‌ها برای دیدن انواع گونه‌ها، جنگل اقیانوس اطلس در نزدیکی شهر ساحلی پاراتی است.
یکی از برجسته ترین مارمولک های قاره آمریکا، ایگوانای سبز یک مارمولک بزرگ زمینی است که در طول روز فعال است. از میوه، برگ و گل تغذیه می کند.
ایگواناها معمولا در نزدیکی آب زندگی می کنند و شناگران عالی هستند. مانند بسیاری از مارمولک های دیگر، ایگواناها می توانند دم خود را جدا کنند تا از شکار شدن جلوگیری کنند. با این حال، اگر دور شدن گزینه‌ای نباشد، از دندان‌های تیغ‌دار و دم‌های تیز خود استفاده می‌کنند که می‌توانند آنها را به عنوان شلاقی برای دفاع از خود بچرخانند.
قورباغه نیزه سمی برخی از مهمترین حیوانات رنگارنگ برزیل در جنگل انبوه کف می باشد. بسیاری از آنها کوچک هستند، بزرگتر از تصویر کوچک شما نیستند و گاهی اوقات پیدا کردن آنها دشوار است. خوشبختانه، مانند همه قورباغه ها، آنها بسیار خوش صدا هستند و تماس های آنها به شما سرنخی می دهد که کجا به دنبال خود حیوانات بگردید.گاهی اوقات، آنها در فضای باز فریاد می زنند - روی برگ های گیاه یا سنگ ها نشسته اند، اما بیشتر اوقات خود را در کف جنگل در میان بستر برگ پنهان می کنند. اینجاست که رنگ‌های روشن آنها به کار می‌آیند - یک لکه ریز آبی روشن در پس زمینه تیره برگ‌ها و شاخه‌های مرده مانند انگشت شست زخمی ظاهر می‌شود.
اکثر قورباغه های دارت سمی برزیلی، مانند قورباغه دارت سمی آبی و قورباغه سمی برزیلی بومی برزیلی، در شمال این کشور وجود دارند. بهترین مکان برای جستجوی آنها جنگل های آمازون است.
جگوارها تنها و گریزان، بزرگترین گربه‌های وحشی در قاره آمریکا و سومین گربه‌های بزرگ جهان (پس از ببرها و شیرها) هستند. آنها قوی ترین نیش را در بین گربه های بزرگ دارند و می توانند جمجمه یک کایمن کاملاً رشد یافته را خرد کنند.
جگوارها زمانی از جنوب ایالات متحده تا شمال آرژانتین بودند. امروزه آنها تنها حدود 50 درصد از محدوده تاریخی خود را اشغال می کنند و در فهرست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) در فهرست قرمز گونه های در معرض خطر قرار دارند .
و این محدوده به دلیل تخریب زیستگاه و تخریب در دنیای تحت سلطه انسان، همچنان در حال کاهش است.
در حال حاضر دو سنگر برای جگوارها در برزیل وجود دارد. در شمال این کشور، جنگل های بارانی آمازون میزبان بزرگترین جمعیت جگوارها در جهان است. در جنوب، تقریباً در وسط کشور، پانتانال دومین جمعیت بزرگ را در خود جای داده است.
بنابراین بهترین مکان در جهان برای دیدن حیوان ملی برزیل در طبیعت کجاست؟ پانتانال برزیل برخلاف آمازون، پانتانال منظره‌ای باز است که صحنه‌ای عالی برای دیدن برخی از نمادین‌ترین حیات‌وحش برزیل است. شبکه نهرها و دریاچه‌های کمان گاو، در بالادست جامعه ماهیگیری کوچک پورتو جوفره (250 کیلومتری کویابا) بهترین مکان برای تماشای جگوارها در طبیعت است .
یک گرگ است که شبیه هیچ چیز دیگری نیست. شبیه روباه روی پایه، نه روباه است و نه گرگ. این تنها سگ سانان (از خانواده سگ های وحشی) در نوع خود است. این ممکن است به این معنی باشد که این تنها بازمانده انقراض پلیستوسن است که اکثر جانوران بزرگ از جمله ماموت پشمی را از بین برد.
پس از یک میلیون سال زنده ماندن، اکنون به عنوان "تقریباً در معرض تهدید" در فهرست قرمز گونه های در معرض خطر IUCN و در برزیل "آسیب پذیر" در نظر گرفته شده است.
گرگ های یال دار حیواناتی با ظاهر چشمگیر هستند. آنها 90 سانتی‌متر قد در شانه‌ها دارند و پاهای فوق‌العاده‌ای بلند دارند که تصور می‌شود برای زندگی در علفزارهای بلند - زیستگاه ترجیحی آنها - تکامل یافته است.
اما با وجود جثه هولناک شان، این حیوانات برزیلی منحصربفرد موجوداتی بسیار خجالتی هستند که به ندرت در طبیعت با آنها برخورد می شود.
پس کجا می توانید یک گرگ یال وحشی را در برزیل ببینید؟ آنها گهگاه در سافاری های شبانه در فازندا سان فرانسیسکو در جنوب پانتانال دیده می شوند، اما مشاهده ها نادر و کوتاه هستند.
برای یک رویارویی تقریباً تضمینی، به Santuário do Caraça در Minas Gerais بروید. سی سال پیش، راهبان صومعه کاراچا شروع به گذاشتن ضایعات غذا برای یک گرگ یال دار کردند که مدام به مرغ های آنها حمله می کرد. این سنت با نسل‌های بعدی گرگ‌ها ادامه پیدا کرد .
سمور غول پیکر که در بسیاری از محدوده خود به عنوان "گرگ رودخانه" شناخته می شود، یکی از گوشت خواران برتر آمریکای جنوبی است. طول آن به 1.8 متر می رسد و بزرگترین گونه سمور است.
متأسفانه سمورهای غول پیکر نیز یکی از در معرض خطرترین حیوانات برزیل هستند. تا دهه 1970، آنها برای خز ارزشمند خود شکار می شدند و در حال حاضر، آنها را با از دست دادن زیستگاه و آلودگی تهدید می کنند. زیستگاه آنها با استخراج معادن، قطع درختان و سدسازی رودخانه ها در حال نابودی است.در نتیجه، سمور غول پیکر به عنوان "در خطر انقراض" در فهرست قرمز IUCN از گونه های در معرض خطر قرار گرفته است .
اما اگر بتوانید آنها را در طبیعت بیابید، سمورهای غول پیکر یکی از سرگرم کننده ترین حیوانات برزیلی برای تماشا هستند. آنها در گروه های اجتماعی متشکل از یک جفت مولد و فرزندانشان زندگی می کنند و با هم استراحت می کنند، بازی می کنند، ماهی می گیرند و می خوابند. به نظر می رسد که آنها در حالت حرکت ثابت صید و خوردن ماهی وجود دارند.
بهترین مکان برای دیدن سمورهای غول پیکر در طبیعت پانتانال برزیلی است که در ساحل رودخانه کویابا، در اطراف پورتو جوفره قرار دارد. در ساعات روشنایی روز فعال هستند، یافتن سمورها در اینجا دشوار نیست.
روباه خرچنگ خوار canid جذاب است که نزدیک به روباه درست مربوط است. این حیوانات جفت‌های تک‌همسر تشکیل می‌دهند و در دسته‌های شکار کوچکی جمع می‌شوند که عمدتاً جوندگان، پرندگان، خزندگان و حشرات را شکار می‌کنند. در طول فصل مرطوب، آنها اغلب به دنبال خرچنگ ها و سخت پوستان دیگر در دشت های سیلابی گل آلود می گردند، که نام آنها را می دهد.
آنها به طور گسترده در مرکز و جنوب برزیل پراکنده هستند و در بیشتر مناطق جنگلی قابل مشاهده هستند. پانتانال یکی از بهترین مکان‌ها برای دیدن روباه خرچنگ‌خوار است، اما در بیشتر جنگل‌ها و دشت‌های جنگلی در سرتاسر کشور نیز احتمال زیادی وجود دارد که یکی از این حیوانات زیبای برزیلی را ببینید.
مورچه خوار غول پیکر یکی از عجیب ترین حیوانات برزیل است. با صورت ریز، پوزه بلند، بدن عظیم و دم فوق العاده پرپشت، به نظر می رسد مادر طبیعت نمی تواند تصمیم بگیرد که چه حیوانی را می خواهد بسازد.
مورچه‌خوار غول‌پیکر در معرض تهدید تخریب و اصلاح زیستگاه، در فهرست قرمز IUCN از گونه‌های در معرض خطر به‌عنوان «آسیب‌پذیر» ثبت شده است. کارشناسان تخمین می زنند که حدود 5000 فرد در طبیعت باقی مانده است.
همانطور که از نام آن پیداست، مورچه خوار غول پیکر بزرگترین مورچه خوار است و می تواند تا دو متر طول داشته باشد. مجهز به پنجه های تیز خرس مانند و زبان بسیار بلند است - ویژگی هایی که برای حمله موفقیت آمیز به تپه های موریانه و ربودن حشرات از اتاق آنها ضروری است. هنگامی که مورچه خوار تغذیه می کند، زبانش در هر دقیقه 150 بار شلیک می کند و به حیوان اجازه می دهد تا 30000 حشره را در روز مصرف کند.
اما علیرغم همه سازگاری‌هایشان، مورچه‌خواران غول‌پیکر فقط تعداد کمی حشره را قبل از رفتن به لانه بعدی از هر لانه می‌گیرند تا از سوء استفاده بیش از حد از منابع غذایی در محدوده خانه خود جلوگیری کنند.
بهترین مکان برای دیدن مورچه خواران غول پیکر در طبیعت پانتانال جنوبی در برزیل است. ساوانای باز نوع زیستگاه ترجیحی آنهاست و انبوه تپه های موریانه منبع غذایی تجدیدپذیر را برای آنها تضمین می کند.
مورچه خوار کوچک که به نام مورچه خوار کوچک نیز شناخته می شود، یکی دیگر از موجودات عجیب ساوانای برزیل است. برخلاف پسرعموهای غول پیکر خود، مورچه خواران کوچکتر عمدتاً در شب فعال هستند و روز خود را در تنه درختان توخالی یا در گودال حیوانات دیگر مانند آرمادیلو می گذرانند.
مورچه خواران کوچکتر مانند مورچه خواران غول پیکر دارای پنجه های بلند و تیز بر روی پاهای خود هستند و روی سطوح بیرونی پای جلویی خود راه می روند تا کف دست خود را با چنگال سوراخ نکنند. برای یک انسان، مانند راه رفتن روی بند انگشتان است.
مورچه خوار کوچکتر دامنه توزیع گسترده ای در اکثر مناطق آمریکای جنوبی دارد و به عنوان "کمترین نگرانی" در فهرست قرمز گونه های در معرض خطر IUCN ذکر شده است.
با این حال، علیرغم توزیع گسترده آنها، مورچه خوار کمتر خجالتی است و به ندرت در طبیعت با آن مواجه می شود. بهترین مکان برای جستجوی این حیوانات خجالتی برزیلی، فازندا سانفرانسیسکو در جنوب پانتانال در برزیل است.
برزیل بدون شک، سرزمین میمون هاست. تنها در جنگل های آمازون میمون های زیادی وجود دارد که دانشمندان هنوز در حال کشف گونه های جدید هستند. یکی از میمون های نمادین جنگل های بارانی آمازون، میمون ساکی صورت سفید است. این نام از خز روشن روی صورت میمون های نر گرفته شده است. چهره های زنانه آنقدرها هم جذاب نیستند.
این نخستی‌های غیرعادی در گروه‌های کوچک زندگی می‌کنند که می‌توانند از 4 تا 12 نفر متفاوت باشند. با توجه به اینکه جنگل آمازون چقدر ضخیم است بیشتر از دیدن میمون های ساکی شنیده می شود. جفت جفت گیری پیوند خود را با آواز خواندن در دوئت برقرار می کند، تماس های آنها جنگل را پر می کند.
آمازون ساده ترین مکان برای دیدن حیات وحش در برزیل نیست. جنگل انبوه استوایی ساکنانش را از دید پنهان می کند. اما اگر مصمم به دیدن میمون ها در آمازون هستید، یک مکان خوب برای بازدید، اقامتگاه پوسادا ریو روزولت است. این در اعماق جنگل قرار دارد و هیچ جاده ای منتهی به اقامتگاه وجود ندارد. فقط با یک هواپیمای کوچک قابل دسترسی است. اما هنگامی که آنجا هستید، این شانس را دارید که 12 گونه مختلف از پستانداران را ببینید.
برزیل بیش از هر کشور دیگری در جهان خانه میمون است و بسیاری از میمون های برزیل در هیچ جای دیگری وجود ندارند. البته، فقط به این دلیل که میمون های زیادی در اطراف وجود دارند، به این معنی نیست که آنها به راحتی دیده می شوند. نخستی‌های کوچکتر، مانند مارموست‌ها، می‌توانند به‌ویژه به سختی شناسایی شوند، مگر اینکه بدانید کجا را نگاه کنید. یک هفته در پانتانال طول کشید تا اولین مارموست های دم سیاه خود را ببینیم و حتی پس از آن، فقط آنها را پیدا کردیم زیرا راهنمای ما تماس آنها را تشخیص داد.
با این حال، اگر می‌دانید کجا به دنبال آنها بگردید، می‌توانید مارموست‌ها را حتی در مقاصد گردشگری مهمی مانند شهر ساحلی پاراتی و باغ‌های گیاه‌شناسی ریودوژانیرو پیدا کنید. با قد کمتر از 20 سانتی متر و وزن کمی بیش از 250 گرم، مارموست ها از کوچک ترین حیوانات برزیلی هستند و بسیاری از آنها شبیه به یوداهای کوچک هستند.
تامارین شیر طلایی که به خاطر یال های چشمگیرش که یادآور گربه بزرگ آفریقا است، نامگذاری شده است، شاید زیباترین گونه تامارین باشد. این گونه نمادین از حیات وحش بومی در برزیل و متأسفانه یکی از در معرض خطرترین حیوانات برزیل است.
این نخستی‌های کوچک در گروه‌های اجتماعی در جنگل‌های بارانی ساحلی اقیانوس اطلس برزیل زندگی می‌کنند. متأسفانه، این جنگل های بارانی ساحلی جایی است که مردم دوست دارند در برزیل نیز زندگی کنند. کلانشهرهای غول پیکر ریو و سائوپائولو جایگزین بخش های بزرگ جنگل های اقیانوس اطلس شدند.
این خبر بسیار بدی برای تامارین های شیر طلایی بود و در اوایل دهه 1990، این گونه در آستانه انقراض بود و حدود 200 نفر در میان جمعیت های جدا شده پراکنده شدند.
خوشبختانه اقداماتی انجام شد و اولین تلاش برای معرفی مجدد حیوانات پرورش یافته در اسارت به زیستگاه وحشی توسط سازمان های حفاظت انجام شد و جمعیت وحشی ناپدید شدن تامارین های شیر طلایی در ذخیره گاه Poço das Antas با حیوانات پرورش یافته در باغ وحش تکمیل شد. برخی از حیوانات از مناطق محافظت نشده نیز به ذخیره‌گاه بیولوژیکی União و ذخیره‌گاه Poço das Antas منتقل شدند.
پس از یک دوره اولیه آزمون و خطا، جمعیت وحشی شروع به تثبیت کرد و امروزه هزاران تامارین شیر طلایی در تمام ذخایر و مزارع برزیل زندگی می کنند. آنها به یکی از شناخته شده ترین حیوانات برزیل تبدیل شده اند.
تنبل سه انگشتی به اندازه یک سگ کوچک، حیوانی است که در درخت زندگی می کند. علیرغم اینکه کند و دست و پا چلفتی به نظر می رسد، به طرز شگفت انگیزی با سبک زندگی درختکاری سازگار است.
از آنجایی که آنها هرگز از منابع غذایی خود دور نمی شوند، می توانند تمام زندگی خود را در سایبان سپری کنند و به صورت وارونه آویزان شوند. آنها می خورند، می خوابند، جفت می شوند و حتی وارونه زایمان می کنند. حتی اندام‌های داخلی آنها نیز برای سازگاری با سبک زندگی وارونه‌شان تغییر کرده است.
خز آنها در امتداد شکم باز می شود و از شکم به پشت می افتد تا آب باران به راحتی چکه کند. و ساقه موهایشان نخلستان های خاصی دارد که جلبک ها را در خود جای داده است. و از آنجایی که آنها هرگز عجله ندارند، جلبک ها به خوبی در خز خود رشد می کنند و به آن رنگ سبزی می دهند که به عنوان استتار در برابر شکارچیان عمل می کند.
برزیل تنبل سه انگشتی خودش را دارد - تنبل یال. در جنگل های بارانی ساحلی اقیانوس اطلس در جنوب شرقی برزیل رخ می دهد. یک مکان خوب برای جستجوی تنبل Maned پارک ملی Monte Pascoal در باهیا است.
آرمادیلو زرد در فازندا سانفرانسیسکو
یکی دیگر از موجودات عجیب و غریب، Armadillo است که توسط یک پوسته چرمی ضخیم از خطرات جهان محافظت می شود. 21 گونه مختلف آرمادیلو وجود دارد که اندازه آنها از آرمادیلو غول پیکر 150 سانتی متری تا آرمادیلو پری صورتی به طول 15 سانتی متر متغیر است.
آرمادیلو غول پیکر به ندرت در طبیعت در برزیل دیده می شود. اما آرمادیلو زرد کوچکتر را می توان به راحتی در Fazenda San Francisco در جنوب پانتانال مشاهده کرد. بیشتر اوقات آنها در سافاری های شبانه دیده می شوند، اما گاهی اوقات، آنها در ساعات روشنایی روز به سوی اقامتگاه سرگردان می شوند و توسط دانه ذرت سرریز شده از تغذیه کننده پرندگان جذب می شوند.
در حالی که آنها شبیه گرازهای وحشی هستند، پکی ها خوک نیستند. آنها متعلق به خانواده خودشان هستند. پکی یقه دار کوچکترین عضو خانواده است که اندازه آن حدود 50 تا 60 سانتی متر (20 تا 24 اینچ) در شانه و وزن آن بین 16 تا 27 کیلوگرم (35 تا 60 پوند) است.
پکریا حیواناتی اجتماعی هستند که در گله های حدود 15 نفر زندگی می کنند و روزهای خود را به دنبال گیاهان آبدار، مارمولک های کوچک و حشرات در علف می گذرانند.
شما می توانید آنها را در سراسر برزیل، از جمله زیستگاه پانتانال و سرادو ببینید.
گوزن های بروکت خانواده ای از گوزن های کوچک تا متوسط بومی آمریکای لاتین هستند. بزرگترین گونه گوزن شکسته گوزن قرمز است. اگرچه علیرغم این وضعیت، هنوز آهوی نسبتاً ضعیفی است که در ناحیه شانه به حدود 67 تا 80 سانتی متر (26 تا 31 اینچ) رشد می کند و بین 24 تا 48 کیلوگرم (50 تا 100 پوند) وزن دارد.
از آنجا که یکی از گونه های طعمه مورد علاقه شکارچیانی مانند جگوار و پوما است، حیوانی کاملاً خجالتی است که با کوچکترین مزاحمتی تمایل به عقب نشینی دارد. بنابراین در حالی که آنها طیف گسترده ای از توزیع در برزیل دارند، اغلب به راحتی قابل مشاهده نیستند.
پانتانال مکان خوبی برای تماشای آنها در طبیعت است. مناطقی که به شدت قاچاق می‌شوند، مانند آبشار ایگوازو، نیز امکان‌پذیر است، اگرچه احتمال بیشتری وجود دارد که یک قسمت عقب‌نشینی را ببینید تا اینکه فرصتی برای مشاهده حیوان در حال انجام کار خود داشته باشید.
اینجا بزرگترین گونه گوزن در آمریکای جنوبی است. گوزن مردابی که به نام گوزن مردابی نیز شناخته می‌شود ، گوزن مرداب تا 1.2 متر (3.9 فوت) در شانه ایستاده است. گوزن‌های مردابی که قبلاً گونه‌ای فراوان در محدوده خود بودند، امروزه به جمعیت‌های کوچک محدود می‌شوند و به عنوان آسیب‌پذیر در فهرست قرمز IUCN از گونه‌های در معرض خطر ثبت شده‌اند.
یکی از دلایل کاهش آهوهای مردابی وابستگی آنها به مناطق مردابی مانند چاکو و پانتانال در برزیل است. از آنجایی که باتلاق های بیشتری برای تبدیل زمین به کشاورزی تخلیه می شوند، زیستگاه آهو با سرعت نگران کننده ای ناپدید می شود.
آهوهای مردابی از بهترین شناگران در میان حیوانات برزیلی هستند و احساس راحتی می کنند که تا اعماق سینه در آب حرکت کنند و از گیاهان آبزی تغذیه کنند.
ماکائوها اعضایی زیبا با رنگ های درخشان از خانواده طوطی ها هستند. ماکائوی باشکوه سنبل بزرگترین ماکائو و بزرگترین طوطی پرنده در جهان است که طول آن به 100 سانتی متر می رسد.
به دلیل ظاهر چشمگیرشان، ماکائوهای سنبل در تجارت حیوانات خانگی عجیب و غریب محبوب هستند. صید پرندگان به همراه از دست دادن زیستگاه از عوامل اصلی زوال این پرندگان باشکوه است. آنها به عنوان "آسیب پذیر" در لیست قرمز IUCN از گونه های در معرض خطر ذکر شده اند.
با این حال، با وجود کاهش تعداد، ماکائوهای سنبل را می توان به راحتی در اطراف پورتو جوفره در شمال پانتانال مشاهده کرد. آنها دوست دارند از میوه های کم آویزان درختان خرما تغذیه کنند، به این معنی که اغلب می توانید آنها را در سطح چشم تماشا کنید.
جهت ورود به اینستاگرام من اینجا را کلیک کنید
دیگه تو باشگاه اشتباه نزن!! آموزش تصویری حرکات بدنسازی با آناتومی
✓ ارم بلاگ | در 60 ثانیه وبلاگ خودتو بساز !!
راجع به اعداد رند اشتباه نکن! ✓ورود به کانال یوتیوب
آلینز، تجربه لذت‌بخش خرید از سراسر دنیا!
مشاهده
وبلاگ سرگرمی و دانستنی ها
