وبلاگ سرگرمی و دانستنی ها
» عجیب ترین روستاها در ایران/ جاذبه های گردشگری روستایی
ایران یکی از بزرگترین کشورها در جهان است و انواع مختلفی از معماری ، بناها ، بناها و اقلیم ها را در هر چهار گوشه کشور می توان یافت. به عنوان مثال ، روستای ماخونیک با معماری چشمگیر یکی از هفت روستای شگفت انگیز در جهان است.در ایران بسیاری از روستاها وجود دارند که به نوعی نامتعارف هستند. هر کدام از این روستاهای ایرانی ویژگی های خاص خود را دارند و چندین روستای عجیب و غریب و تاریخی با معماری منحصر به فرد "پله" و سکونت غارها. ایده های بیشتری در مورد ایران ، معماری و اگزوتیک مشاهده می کنید.این روستا به دلیل دارا بودن نسبتاً کوتاه ، شرایط دست نخورده و سبک معماری ساده آن ، توجه گردشگران و پژوهشگران اجتماعی را به خود جلب کرده است.
روستای ماخونیک
ماخونیک نام دهکده ای در ایران است که لیلیپوت ایران شناخته می شود زیرا بیشتر ساکنان آن کوتاه قدهستند. در واقع یکی از هفت روستای عجیب جهان است. این دهکده شهرت خود را مدیون مردان و زنان کوتاهی است که در زیر سقف های کوتاه تر از سقف خانه ما می خوابند.
در اطراف دهکده ماخونیک 12 روستای کوچکتر وجود دارد که در مجموع بی نظیرترین روستای ایران را تشکیل می دهند. همه ساکنان بیماری نسبی کوتاه از پدران خود را نسل به نسل به ارث برده اند. در حالی که کودکان امروز ماخونیک به دلیل خانه های مراقبت های بهداشتی در روستاها قد بلندتر شده اند ، هنوز هم می توانید اثری از زندگی مینیاتوری اجداد آنها پیدا کنید.
روستای ماخونیک در طول بهار و پاییز از هوای معتدل و مطبوع ، در زمستان سرد و در تابستان گرم و خشک است.
هیچ مدرک تاریخی مکتوبی در مورد این روستا وجود ندارد ، جز سفرنامه کورنل چارلز ادوارد پیت در خراسان و سیستان که در آن وی روستای ماخونیک را در دوران حاکم قاجار ، ناصرالدین شاه ، حدود دو قرن پیش شرح داده است. اما طبق گزارش های باستان شناسان ، روستای باستانی ماخونیک سرزمین تمدن آراتا بوده و گفته می شود که انسان کوتوله ها نیز از سال 6000 پیش از میلاد وجود داشته اند. کوچک بودن ساختارهای کشف شده در شهر می تواند گواه این عقیده باشد.
در سال 2005 ، پیدا کردن یک کوتوله مومیایی شده به طول 25 سانتی متر در این منطقه که احساسات خوبی در بین مردم ایجاد کرده است ، می تواند از این ادعا نیز حمایت کند. این کشف اعتقاد راسخ داشت که این گوشه دورافتاده ایران ، که شامل 13 دهستان از جمله ماخونیک است ، زمانی در یک شهر باستانی "شهر کوتوله" قرار داشته است.
اگرچه کارشناسان گفتند که این مومیایی در واقع یک نوزاد نارس است که تقریباً 400 سال پیش درگذشت. آنها همچنین ادعا كردند كه نسلهای قبل ساكنان ماخونیك واقعاً كوتاه تر از حد معمول بودند.ماخونیک روستایی از توابع شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است.
ساکنان ماخونیک تبار افغان هستند و صدها سال پیش برای ایجاد زندگی جدید به این منطقه مهاجرت کرده اند. داستان های ایجاد شده در مورد روستاییان عمدتاً بر دو منبع بنا شده است: قد کوتاه آنها و خانه های آنها بر اساس یک سبک معماری منحصر به فرد.
ساکنان روستا عمدتاً با چرای دام خود زندگی می کنند. آنها همچنین تا حدی به کشاورزی وابسته هستند. بیشتر محصولات کشاورزی آنها شامل گندم ، سیر ، شلغم ، چغندر ، هویج ، گوجه فرنگی ، پیاز و زعفران است. برخی از اهالی روستا در معدن نزدیک ماخونیک کار می کنند.
در اواسط قرن بیستم ، ساخت جاده ها و تکثیر وسایل نقلیه به ساکنان ماخونیک اجازه می داد تا به مواد موجود در سایر نقاط ایران مانند برنج و مرغ دسترسی پیدا کنند.
امروزه ، ساکنان ماخونیک خانه های باستانی خود را رها کرده اند که در ابتدا ساخت خانه های معاصر را برای زندگی می گذرانند. اگرچه اکثر 700 ساکنان ماخونیک اکنون از نظر متوسط قد هستند ، از تقریباً 200 خانه سنگی و خاکی که دهکده باستانی را تشکیل می دهد ، 70 یا 80 بطور فوق العاده کم ، بین 1.5 تا 2 متر - با سقف برخی از آنها به اندازه 1.4 متر.نکته جالب در مورد معماری دهکده ماخونیک این است که ساکنان ماخونیک خانه های خود را بر اساس سبک های معماری که در دوره نوسنگی معمول بوده ساخته اند.
این دهکده بر روی تپه ای شکل گرفته است که خانه های کوتاهی در دره با هم فشرده می شوند. کف خانه یک متر پایین تر از سطح زمین است و برای ورود به خانه مجبور به خم شدن و عبور از درهای چوبی می شوند. سپس برای رسیدن به کف خانه باید یک یا دو قدم پایین بروند. با وجود همه اینها ، ساختار معماری ماخونیک فقط محدود به خانه های کوچک خشتی و گل آلود نیست. سالهاست که خانه های آجری آجری به ماخونیک رسیده و رنگ مدرن تری به دهکده داده اند.
ایستا یکی از قویترین روستاهای ایران
ایستا یکی از قویترین وعجیب‌ترین روستاهای ایران. روستایی در اطراف طالقان در استان البرز است و فاصله بین روستا تا مرکز استان ، کرج 95 کیلومتر است. این روستا به راحتی در لیست قویترین روستاهای ایران قرار می گیرد.
در این روستای اسرارآمیز ، محلی ها هنوز در دوران باستان زندگی می کردند. اثری از ماشین وجود ندارد. هیچ مراسم عروسی و مراسم عزاداری یا حتی مجالس جشن تولد وجود ندارد. آنها حتی شناسنامه ندارند و خدمات دولتی دریافت نمی کنند. آنها معتقدند سبک زندگی مدرن نوعی الحاد است. همچنین در این روستا برق و گاز وجود ندارد. نکته عجیب دیگر این است که اجازه نمی دهند زنان وارد روستا شوند!
در کوچه ها اثری از رد پای تکه آهن هایی که در شهر خودرو نامیده می شود نیست. مردمانی که چون تابلو نقاشی زندگی و آداب و رسوم گذشته را در عصر ارتباطات یدک می کشند. نه تنها شبها پای تلویزیون نمی نشینند که به شب نشینی هم اعتقادی ندارند.
همان طور که تاکنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است. متمول هستند و از طریق فروش زمین های پدری شان در تبریز روزگار می گذرانند. شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی آیند. هیچ گونه خدمات دولتی را دریافت نمی کنند.
جایی که هرگونه امکانات دنیای جدید را نمی پذیرند ایستا است، جایی که هیچ گونه امکانات دنیای جدید را نمی پذیرند و بدون درمانگاه، ماشین آلات، وسایل ارتباطی و ... زندگی می کنند.
اهالی روستای ایستا تأکید می کنند که سبب اصلی پرهیزشان از زندگی امروزی به جهت تشابه آن به زندگی کفار و بدعت بودن آن ها است. به طور مثال تزریق خون را به کسی که برای ادامه زندگی به آن نیازمند است به سبب بدعت روا نمی دانند برخلاف نهی اکثر فقهای معاصر و دلیل خود را بر این امر بی برکت بودن زندگی با این شیوه را عنوان می کنند.
به زیارت امامان شیعه نمی روند زیرا استفاده از وسایل تقلیه امروزی را جایز نمی دانند. آن ها خود را مستطیع نمی دانند و به حج نمی روند زیرا عزیمت به حج به آن شکلی که می خواهند برایشان موانعی همانند گذر از مرز را در پی دارد.
اوقات شرعی را با شاخصه های خود استخراج کرده و آغاز و پایان ماه مبارک رمضان را نیز با رؤیت خویش تعیین می کنند. به رؤیای صادقه معتقدند و در تأیید روش زندگی خود به خواب های معنوی استناد می کنند اهل توقف به شدت منتظر واقعه ظهور مهدی (عج) هستند و بر این نظر هستند که اکنون آخرالزمان است و آخرالزمان از دوره مشروطیت آغاز شده است ایمان در نگاه آنان از جنس تعهد است از همین منظر عقل را وظیفه ساز نمی دانند و وجود آن را فقط برای وظیفه شناسی ضروری می پندارند.
برای تردد از اسب و قاطر استفاده می کنند دیده شده که چندین بار در تردد و انجام امور کشاورزی از اتومبیل با بولدوزر، لودر و تراکتور استفاده کرده اند.در توجیه این رفتار می گویند که به ناچار و به جبر از صنعت و ابزار جدید استفاده می کنند.دو دلیل فقهی «صحت تفسیر در آفرینش خداوند» و «حرمت تشبه به کفار» به شدت مورد تاکید و عمل آنان است.
کودکان روستا برای علم آموزی به مدارس طالقان نمی روند بلکه به سبک سنتی و مکتب خانه ای با فراگیری دروس همانند و اجابت و محرمات فقهی، خوشنویسی و اصول عقاید با سواد می شوند.
تاریکی یا درکش یا داروخانه سرسبز و طبیعی
تاریکی ، یک داروخانه طبیعی این روستا در 30 کیلومتری جنوب غربی آشخانه در استان خراسان شمالی واقع شده است. دارای کوه ها ، جنگل ها و چشمه های متعدد است. در وسط دره قرار دارد و رودخانه ای از آن جریان می یابد. از جنوب ، محدود به کوههای علایق است.
تنها جنگل بلوط در قسمت شرقی کشور نیز در این روستای زیبا قرار دارد. این روستا همچنین یکی از زیستگاه های "مرال" (گوزن قرمز) است. هوای سرد به ویژه در ایام تابستان می تواند علاقه مندان و گردشگران را به خود جلب کند. نکته جالب در مورد این روستا این است که گیاه شناسان بیش از 380 گونه گیاهان دارویی را در این روستا شناسایی کرده اند که حدود 80 مورد از آنها بسیار نادر است.
روستای درکش در منطقه ای کوهستانی و در عمق دره، با جاذبه های طبیعی متنوع، باغ های میوه ،گیاهان دارویی، حیات وحشی کم نظیر،تپه های باستانی، و با 1040 متر اختلاف سطح از دریا در دل کوه های بلند واقع شده و دلیل نامگذاری این روستا هم این موضوع می باشد که درطول دره قرار گرفته است .
برای فرار کردن از گرمای طاقت فرسای تابستان اهالی این منطقه می توانند به این روستا سفر کنند که دارای هوایی بسیار مطلوب و خنک در تابستان می باشد . روستای درکش دارای طبیعتی جنگلی و کوهستانی، با چشمه سارها و آبشار های مصفا یکی از غنی ترین جنگل های بلوط شرق کشور می باشد.
وجود مراتع وسیع و سرسبز اطراف روستا، حواشی رودخانه زومار و دره کندآب ، چشمه های آب شیرین و رودخانه( درکش یا زوهار) ای که از دل این روستا می گذرد بر زیبایی های این منطقه افزوده است.همچنین وجود آبشار های درکش که در این روستا قرار دارد بر زیبایی این روستا افزوده است.
وجود 380 گونه گیاه دارویی در این روستا باعث شده که این روستا به یک داروخانه طبیعی تبدیل شود.
از گونه های جانوری این روستا می توان به مرال ( گوزن قرمز )، قوچ ، میش، گرگ، پلنگ، خرس، خوک، عقاب ، شاهین،کرکس وکبک اشاره کرد.
مردم روستای درکش زندگی خود را با کشاورزی، باغداری و دامداری تامین می کنند .محصولات این روستا شامل گندم، جو، یونجه، ذرت ، چغندر قند، انگور، گردو،هلو بادام ،گیلاس، گلابی، عسل وسیب اشاره کرد.
جاذبه های گردشگری که در این روستا مشهور هستند می توان به اثار تاریخی ارزشمندی از قبیل "قزلر قلعه" و سردابه هایی زیبا، سر چشمه های پر آب همچون آبشار کنگره زو ، ارتفاعات ، کوه های سر به فلک کشیده درختان جنگلی ، چشمه گلزار و چشمه سردار ، چشمه جنگلی ییلاق ، دره سرسبز کندریزو ، جنگل های فراوانش ، و در آخر مناطق ییلاقی کش گربه ، نرگسلو ، گولک ، تیغ بل با پوشش جنگلی سرسبز شان اشاره کرد.
روستای درکش، به عنوان یک روستای باستانی دارای آثار تاریخی فراوانی می باشد.برج تاریخی سبز علی خان قراچورلو و تپه های فراوان، تاریخی بودن این روستای باستانی را به رخ می کشد.جاذبه های طبیعی دیگر روستای درکش از جمله ، مراتع پهناور و سر سبز اطراف روستا ،کناره های رودخانه زومار و دره کندآب نیز بیانگر زیباییهای توصیف ناپذیر این روستا می باشند.
زرگر ، روستایی با اهالی اروپا
زرگر ، روستایی با افراد محلی اروپایی! لیست قویترین روستاهای ایران بدون ذکر روستای زرگر ناقص است. در حدود 50 کیلومتری شرق قزوین و 100 کیلومتری غرب تهران واقع شده است. شهرت آن از این واقعیت ناشی می شود که زبان بومی محلی رومانو است. در مورد منشاء افراد محلی بحث های زیادی وجود دارد.
برخی می گویند معلوم نیست از کجا آمده اند. با این حال ، برخی آنها را اصالتاً ایرانی می دانند و حتی آنها را فرزندان سربازان سلسله شاه عباس می دانند. برخی نیز می گویند در جنگ بین ایران و روم ، 200 رومی به اسارت پادشاه ایران درآمدند و چون آنها مردانی قوی و توانمند بودند ، مورد عفو قرار گرفتند و بعداً در نزدیکی شهر قزوین مستقر شدند.
رومانوها حتی آنها که تشکیلات منظمی دارند، آواره اند. این مردم معلوم نیست که از چه سرزمینی آمده اند و چه اتفاقی افتاد که در جهان پراکنده شدند. هیچ کس غیر از زرگرها از زبان رومانو سردر نمی آورد و هیچ کس مطمئن نیست این مردم از چه آب و خاکی ریشه گرفته اند؛ اما روایتی هست که می گوید رومانوها طایفه ای هستند که قرن ها پیش از مرزهای شمال ایران وارد شده اند و چون زندگی عشایری داشته اند در بخش های مختلف ایران پخش شده اند و بتدریج یک جا نشین شده اند و کشاورزی و دامداری را پیشه خود کرده اند.
اگر مهمان عزیز کرده باشی، زرگرها در بدو ورود برایت «آیرانه سی» می آورند. آیرانه سی یعنی دوغ آن هم دوغی خنک شده با تکه های یخ که یک قاشق غذاخوری پُر رویش کره است و هر مهمانی نصیبش نمی شود.
وقتی زرگرها به زبان رومانو با هم حرف می زنند فردی که شنونده است، حتی کلمات را هم تشخیص نمی دهد چه رسد به معنی شان؛ اما اینها که مردمی با محبت مردمان ایل اند سرعت حرف زدنشان را کم می کنند و شمرده شمرده کلمات را ادا می کنند تا غیر رومانو ها هم چیزی بفهمند.
«قمیل» همان «کمل» انگلیسی ها و شتر ما فارسی زبان هاست که زرگرها «ک» آن را «ق» تلفظ می کنند. «فاملا» هم همان «فمیلی» انگلیسی زبان ها ست که ما به آن خانواده می گوییم. «پپری» و «سمنتی» هم می شود ادویه و سیمان که دیکته و تلفظش شباهت زیادی به کلمات انگلیسی دارد. زرگرها زبانشان را هم به حروف لاتین می نویسند؛ شاید برای همین است که اصرار دارند بگویند اجدادشان مردمی از مردمان رم بوده اند.
روستای چهاربرج یا روستای نابینایان
چهار محله روستای نابینایان این روستا در 35 کیلومتری غرب اسفراین در استان خراسان شمالی واقع شده است. به نظر می رسد از حدود 30 سال پیش مشکل نابینایی در این روستا رواج یافته و به همین دلیل حتی برخی از ساکنان آن را ترک کرده اند. روستا. کارشناسان می گویند دلیل این امر تغییرات ژنتیکی و ازدواج های خانوادگی در بین روستاییان است. جالب است بدانید که در این روستا ، گاه حیواناتی مانند گاو و گوسفند و گربه نیز کور به دنیا می آیند که هنوز هم موضوع این سؤال است. البته گفته می شود که از اواخر سال 2012 ، نابینایی در بین نوزادان متولد شده در روستای چهاربرج ریشه گرفته است.
این ژن نهفته با قدمت ۳۰۰ ساله به دلیل اعتقاد به ازدواج فامیلی بروز کرده است که با تلاش تیم‌های پزشکی برای پیشگیری از نابینایی در حال حاضر ۳۱ نفر از اهالی روستای چهار برج نابینا هستند.
زمین‌های این روستا از طریق رودخانه آبیاری می‌شود و محصول آن غلات، پنبه، زیره و انواع میوه است. شغل اهالی زراعت و مالداری است. دامدارن این روستا یکی از بزرگترین تولید کنندگان شیر و فراورده‌های لبنی در دهستان هستند که روزانه حدود ۳۰۰۰ لیتر شیر توسط دامدارن این روستا تولید می‌شود. چهاربرج یکی از روستاهای پر جمعیت شهرستان و مرکز دهستان دامنکوه است و با جمعیتی بالغ بر ۲۵۰۰ نفر، بیشترین جمعیت در دهستان را دارد.
روستای سرآقاسید ، ماسوله زاگرس
روستای سرآقاسید یکی از بکرترین روستاهای ایران است.این روستا از توابع کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری است.
این روستا هم جزو روستاهای با معماری پلکانی در ایران است. در این روستا گویی هنوز زندگی شهری به آن رسوخ نکرده و زنان و دختران روستا لباس‌های کاملا محلی بر تن می‌کنند.
نکته عجیبی که در مورد این روستا وجود دارد، این است که معمولا با بارش اولین برف در زمستان، راه ارتباطی این روستا که در منطقه کوهستانی هم قرار گرفته است، چند ماهی با بیرون قطع می‌شود. بهترین زمان سفر به روستای زیبای سرآقاسید از فروردین تا مهر است، زمانی‌که می‌توانید از باغ‌های میوه و درختان گردوی آن هم لذت ببرید.
زمستان که از راه برسد، دیگر خبری از جمعیت بهار و تابستان نیست و بیشتری‌ها به مناطق دیگر کوچ می‌کنند. در سرآقاسید، خبری از امکانات و زندگی شهری نیست. اینجا فقط برق دارد، نه خبری از مدرسه هست، نه از درمانگاه مجهز و نه حتی جاده. بنابراین اگر می‌خواهی از زندگی شهری دور شوی، یکی از جاها می‌تواند رفتن به همین روستا باشد.
سرآقا سید پر از درخت‌های بلوط و گردوست و جز امامزاده سرآقا سید و باغ‌های میوه و کوچه‌‌پس‌کوچه‌های روستا، می‌توان در بیرون از آن و ۴۰ کیلومتری‌اش به آبشار شیخ علی خان رسید. در همان نزدیکی غار یخی چما هم قرار گرفته. برای رسیدن به این غار باید از رودخانه عبور کنیم، رودخانه‌ای که دمای آبش چندان با ما مهربان نیست.
اما مهم‌تر از همه اینها، دیدن و تماشای زندگی‌ایست که هنوز رگه‌های شهری به آن اضافه نشده؛ خالص و دست نخورده و با اصالت است.
یک عَلَم داخل امامزاده هست که مردم روستا می‌گویند موقع جنگیدن و دعوت مردم به اسلام، در دستان سید آقا عیسی بوده. اعتقاد به این علم تا حدی است که در مواقعی مثل خشکسالی، برای رفع آن در جاهای مختلف چرخانده می‌شود.
نشانه‌ای به شکل ۸ روی کوه خیمه و روبه‌روی روستا وجود دارد که مردم معتقدند نشانه‌ای از قبله است و آقا سیدعیسی با پرتاب نیزه آن را به مردم نشان دادند.
چشمه‌ای در همین کوه به اسم مراد چشمه هم وجود دارد. مردم معتقدند اگر کسی نیت پاک داشته باشد و دستش را در آب آن فرو ببرد، نشانه‌ای برای برآورده شدن آرزویش توی دستش می‌آید.
نشانه‌ای مثل سنگ ریزه، برگ، گل سر و یا هر چیز دیگری که تعبیر خاصی در آن است. همچنین مردم روستا در چشمه خدر لباس نمی‌شویند، چون معتقدند این چشمه متعلق به حضرت خضر بوده است.
روستای سیرچ، سرسبزی در دل کویر
بخش عمده‌ای از مساحت استان کرمان را کویر لوت تشکیل میدهد ولی در این استان مناطق زیبا و سرسبز زیادی هم وجود دارند.جستجو بیشتر استان کرمان کویر دشت لوت به حساب می آید ، اما در این استان خاص بسیاری از مناطق زیبا و سرسبز وجود دارد.
این روستا در 60 کیلومتری شرق کرمان واقع شده است. با کویر دشت لوت فاصله زیادی ندارد. به عنوان مثال ، باید بدانید که مسافت بین روستا و شهر شهداد کمتر از 40 کیلومتر است. شهر شهداد محل گرمترین منطقه در ایران به نام "گندم سوخته" است.
جستجو زادگاه استاد هوشنگ مرادی کرمانی ، خالق داستان های مجید است. آب و هوای آن خنک و کوهستانی است و حتی پیست اسکی نیز در آن وجود دارد. رودخانه ای زیبا ، کوه های مرتفع ، چشمه های آبگرم و درخت سرو تاریخی که محلی ها می گویند قدمت آن به دو هزار سال می رسد. اینها از جمله جاذبه های طبیعی است که می توان در روستای جستجو یافت.
در دل کویر کرمان و چند کیلومتر دور تر از گرم ترین نقطه ایران، روستایی سردسیری وجو دارد که با مشاهده آن شگفت زده خواهید شد. با سفر کردن به این روستا باور نخواهید کرد که در دل کویر گرم و سوزان تکه ای از بهشت را مشاهده خواهید کرد.
روستای سیرچ بهشتی نهفته شده در دل کویر کرمان است. سیرچ در 80 کیلومتری کرمان و 25 کیلومتری شهرستان شهداد واقع شده است.
طبیعت این روستا هیچ ارتباطی به کویر نداشته و بسیار سرسبز است. دلیل این امر قرار گرفتن روستا سیرچ در ارتفاعات می باشد. این ارتفاعات باعث ایجاد آب و هوای سردسیر در این منطقه شده است. منطقه سیرچ دارای رودخانه های پر آب و طبیعتی کاملا سرسبز می باشد. کوهای اطراف روستا با پوششی از درختان انبوه منظره ای چشم نوازی را به وجود آورده است.
این روستا یکی از مناطق گردشکری بکر کشور است زیرا کمتر کسی فکرش را می کند که در دل کویر چنین نطقه ای خوش، آب و هوایی را پیدا کند.از مهمترین جاذبه های گردشری این منطقه چشمه آبگرم آن می باشد که به اسم چوشان شناخته می شود.
این چشمه جزو محدود آب گرم های سازماندهی شده استان کرمان است. سالانه تعداد زیادی از مردم از سراسر کشور به صورت گروهی و یا خانوادگی برای استفاده از این آبگرم به روستای سیرچ سفر می کنند. سر چشمه آبگرم روستا از بخش گلباف که از توابع شهر کرمان است گرفته می شود.
چشمه آبگرم چوشان در ارتفاعات جنوبی و ییلاق خوش آب و هوای سیرچ واقع شده است. به دلیل خواص درمانی این چشمه هر روزه تعداد زیادی برای آب درمانی به این روستا می آیند. مردم محلی این روستا اعتقاد دارند که آب گرم این چشمه بسیاری از مشکلات مفصلی و پوستی را درمان می کند.
مردم روستای سیرچ بیشتر با دامداری و کشاورزی امرار معاش می کنند. محصولات کشاورزی این منطقه بیشتر انگور ، انجیر، آلبالو، انار و گیلاس و میوه های سردسیری است. محصولات سردسیری سیرچ در ایران بسیار مرغوب می باشد. در سال های اخیر بخشی از باغ های سیرچ به دلیل آب های فراوان به باتلاق تبدیل شده اند.
شهرآباد، روستای دوقلوها
شهرآباد روستای دوقلوی ، روستایی است که در منطقه بهمن شهرستان ابرکوه واقع شده است. در این روستا حدود 240 نفر زندگی می کنند که حدود 40 نفر از آنها دوقلو هستند. بیشتر این دوقلوها یکسان هستند. اگر در این روستا وارد مدرسه شوید ، تعداد زیادی از بچه های دوقلوی می توانند توجه شما را به خود جلب کنند. البته شباهت زیاد فرزندان در کنار هم می تواند مشکل معلمان را ایجاد کند!
میمند ، روستایی با شهرت جهانی
این روستا در 38 کیلومتری شهر شهربابک در استان کرمان واقع شده است. میمند روستایی صخره ای و دست ساز با سابقه 12000 سال است. این منطقه به طور قطع یکی از اولین شهرکهای انسانی در ایران است و یادگار زمانهایی است که انسان کوه را مقدس می دانست. مجتمع میمند پر از ساختارهای تاریخی است و در سال 2015 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است
این روستا در استان کرمان، و در میان شهرهای شهر بابک، رفسنجان و سیرجان قرار دارد و برای دسترسی به آن به طور کلی 4 راه وجود دارد.درباره‌ی تاریخ ساخت روستای میمند نظرات مختلفی بیان شده است. برخی تاریخ ساخت این روستا را به پیش از اسلام و دوران ماد می‌رسانند و برخی پیشینه‌اش را به عهد اشکانی و آئین میتراییسم یا مهرپرستی پیوند می‌زنند. چیزی که برای ما مسلّم است، آثار و دیوار نگاره‌هایی است که در نزدیکی این روستا کشف شده و قدمتی 3 یا 4 هزار ساله دارند. سکه‌ها، سفال‌ها و آثار باستانی دیگری نیز مربوط به عهد اشکانی، ساسانی و اسلامی در اطراف این روستا به دست آمده است.
خانه‌های میمند از اتاق‌هایی تشکیل شده که در کنار هم با ورودی‌های مشترک قرار گرفته‌اند، یک خانه ممکن است چند اتاق یا حتی اصطبل یا طویله داشته باشد که درِ ورودی‌اش با ورودی خانه یکی است. معمولاً در ورودی خانه‌ها دالان‌هایی در دل سنگ تراشیده‌اند، این دالان‌ها به پاگردهایی منتهی می‌شوند که در یک طرفشان طویله یا آغل قرار دارد و در طرف دیگر نشیمن و اتاق‌های خانه. به هر مجموعه از دالان و نشیمن و اتاق و طویله یک کیچه می‌گویند. نکته‌ی جالب درباره‌ی معماری میمند، دست‌کند بودن آن است.
این روستا از مصالح و ملات درست نشده است، بلکه با تراشیدن و خارج کردن حجم عظیمی از خاک و سنگ پدید آمده است. در کیچه‌های میمند، جای رخت‌خواب، طاقچه، گنجه و... همه در دل سنگ تراشیده شده‌اند. در خانه‌های میمند گنجه وجود ندارد، بلکه جایی در سنگ به این منظور تعبیه شده است. اتاق‌ها از نشیمن و پستو با پرده‌هایی جدا می‌شوند. معمولاً کف خانه‌ها را قالیچه‌ها، گلیم‌ها یا نمدها پوشانده‌اند. دیواره‌های کیچه‌ها تماماً سیاه است، این سیاهی یادگار قرن‌ها آتشی است که برای روشنایی و پخت و پز در خانه‌های صخره‌ای افروخته می‌شد. اندازه‌ی اتاق‌ها و خانه‌های میمند زیاد بزرگ نیست، بزرگترین کیچه این روستا 90 متر است
آب و هوای میمند از نوع معتدل کوهستانی است که از ویژگیهای آن زمستانهای سرد و تابستانهای معتدل است. روستای میمند در مرز مشترک دشت و کوهستان قرار دارد و این دشت در فاصله شهر بابک و میمند قرار داشته و درگذشته پوشیده از درختان پسته و بادام وحشی بوده است که در حال حاضر محدود به دشتهای اطراف روستای میمند می شود. کمی نزدیکتر به به روستای میمند نیز درختان توت و شاه توت به وفور یافت می شود. دشت میمند همچنین مملو از جانوران بیابانی همچون مار، سوسمار، جوجه تیغی، لاک پشت، خرگوش و... است. به علاوه در کوهستانهای میمند نیز حیوانات وحشی مختلفی همچون آهو، پلنگ، گرگ، روباه، بزکوهی،کبک و پرندگان شکاری یافت می شود.
چندین رودخانه فصلی و تعدادی قنات به علاوه چند چشمه در میمند و اطراف آن وجود دارد که موجب رونق کشاورزی در این منطقه گردیده است. کشاورزی در میمند همچون سایر آثارطبیعی جلوه ویژه ای به این روستا میدهد. در فصل بهار میمند زیباترین چهره را به خود میگیرد. طراوت، شادابی و سرسبزی دشت میمند و آب و هوای مطلوب آن انبوهی از جمعیت شهرها و روستاههای اطراف را به سمت خود کشیده و مردم اوقات فراغت خود را در این روستا و یا درکنار چشمه ها، قنات ها و رودخانه میمند میگذرانند.
اقتصاد مردم میمند بر سه محور کشاورزی، دامداری و قالیبافی می چرخد که در این میان قالیبافی نقش بسیار مهمی داشته است به گونه ای که در حال حاضر نیز قالی میمند از بهترین قالیهای کرمان بوده و شهرت جهانی دارد. علیرغم ورود تکنولوژی به زندگی روستائیان،مردمان میمند از همان ابزارهای سنتی برای بر آوردن نیاز خود استفاده کرده و کمتر به ابزارهای مدرن روی آورده اند
Ab Ask ، آب اسک دهکده ای با سنت های منحصر به فرد
این روستا در استان مازندران قرار دارد. حدود 80 کیلومتر با شهر آمل فاصله دارد. همچنین یک غار در این روستا وجود دارد. می توانید به آبگرم بروید و بسیاری از بناهای تاریخی را تماشا کنید.
این روستا به دلیل آداب و رسوم و آداب و رسوم ساکنانش در فهرست عجیب ترین روستاهای ایران قرار گرفته است. به عنوان مثال ، یکی از این آیین ها "همسر پادشاه" نامیده می شود. در یک روز از سال ، یکی از زنان روستا به عنوان پادشاه انتخاب می شود ، و دختران نگهبان روستا هستند. نگهبانان مرتباً به پادشاه از وضعیت روستا گزارش می دهند. در این روز هیچ مردی نباید در روستا حضور داشته باشد.
روستای تاریخی آب اسک با توجه به اسنادی چون تاریخ طبرستان، قدمت چشمگیری دارد. این روستا از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل است. آمل یکی از شهرستان‌های استان مازندران به حساب می‌آید.
گفتنی است؛ از جاذبه‌های تاریخی روستای آب اسک می‌توان به رودخانه هراز، غار آب اسک، دریاچه امامزاده علی، بقعه امامزاده اصغر، بقعه امامزاده فاضل و قلعه سنگی اشاره کرد.
طبیعت زیبای روستای اسک و آب و هوای معتدل آن موجب شده است که در تمامی ایام سال، گردشگران بسیاری به این روستا سفر نمایند. رودخانه هراز که از رشته کوه های البرز سرچشمه می گیرد حواشی مناسبی برای اتراق گردشگران فراهم آورده است.
چشمه های آبگرم آب اسک که از دل زمین می جوشد با املاح فراوان و مواد گوگردی برای درمان بسیاری از بیماری های پوستی و درد مفاصل مفید است و همه ساله، گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می کند. چشمه آب فرنگی یا آب آهن در بالا دست روستا، واقع شده است که برای درمان بیماری های کم خونی توصیه شده است.
این آب گرم که در روستایی به همین نام از بخش لاریجان قرار گرفته و دارای ترکیبات اسید کربنیک و بیکربنات دوسود است. پیرامون این چشمه قشرهای آهکی پدید آمده که به مرور زمان به سنگ های مرمر تبدیل شده است. این آب گرم برای درمان امراض جلدی از فبیل اگزما و زخم‌های کهنه توصیه شده است. علاوه بر آب گرم فوق ، آب معدنی های دیگری نیز در آب اسک وجود دارد که برای رفع امراض جلدی و گوارشی توصیه شده اند.
هجیج ، روستایی زیبا و دیدنی
در ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان پاوه در استان کرمانشاه روستایی زیبا در قلب کوه به نام هجیج وجود دارد. این روستا نیز یکی از روستاهای پلکانی ایران است. در این روستا همه خانه‌ها از سنگ ساخته شده و حتی یک آجر هم در ساخت آنها به کار نرفته است. پیشه بیشتر هجیجی‌ها دوختن گیوه‌های مرغوب است پس اگر به آنجا سری زدید، یک جفت گیوه مرغوب هم بخرید.
این آبادی به دلیل ایجاد جاده پاوه – نودشه که راه را چندین برابر از جاده قبلی کوتاه تر می کرد از بین رفت . هم اکنون به جز باغات و وچندین خانه ویرانه چیزی از آن باقی نمانده اما این خانه‌ها ویرانه که بر بلندای دامنه‌ی یک کوه به طور عجیبی ایستاده، جاده تقریبا از زیر آن ها عبور می کند .
علت نام گذاری این روستا، قرار گرفتن آن در مکانی که به آن هجیج گفته می شود، معنای این واژه دره ی سرسبز و عمیق است و از آنجا که این روستان در این دره قرار دارد به آن هجیج گفته می شود. طبیعت دیدنی در این روستای پلکانی وجود دارد که هر بیننده ای را به خود جذب می کند.
البته باید بدانید که همه چیز به خانه هایی که در این منطقه پلکانی وجود دارند ختم نمی شود و با کمی فاصله گرفتن از خانه های روستایی و ادامه دادن مسیر در جاده تصاویری از طبیعت بی نظیر این روستا را خواهید دید.
در سمت چپ جاده چشمتان به غاری بر دامنه کوه خواهد افتاد که قطر دهانه ی آن ۶ متر است. در تمام فصل های سال از میان این غار آبی پرفشار جریان دارد که از قلب زمین می جوشد و در رودخانه ی سیروان جاری می گردد. مردم هجیج نام این چشمه را بل گذاشتند.
هنگامی که رود سیروان را رد می‌کنیم و از جاده کوهستانی پیچ در پیچ می‌گذریم، از میان باغ هایی که سایه ی شاخسارشان جاده را خنک کرده و چشمه های کوچکی که از کنار جاده آب خود را جاری کرده و روانه ی باغ های پایینی می کنند
روستای هجیج یا حجیج! به معنای دره سبز و عمیق. روستایی جذاب برای علاقه مندان به مناطق بکر و دیدنی که تمام خانه های روستا از سنگ ساخته شده اند و حتی یک آجر هم در ساخت آنها بکار نرفته است.درباره هجیج، قصه‌ای هست که می‌گوید، پانصد سال پیش در هجیج، آسمان خسیس شد و خشکسالی بیداد کرد.
اهالی روستا سراغ مردی متدین که نسبش به امام موسی کاظم می‌رسید، رفتند تا برای باریدن باران، دعا کند. مرد دعا کرد و چشمه‌ای پر آب، دل خاک را شکافت و مرد از همان وقت، صاحب احترامی ویژه میان مردم شد و حتی پس از مرگش، بقعه‌ای به یادش ساختند به نام «بقعه سیدعبدالله» یا «بقعه کوسه هجیج».کسی نمی‌داند
این ماجرا درباره روستای هجیج و بقعه سیدعبدالله در کنار رودخانه سیروان، راست است یا تنها یک افسانه است،
مهم این است که اهالی هجیج، اهل تسنن هستد، اما به امامزاده‌شان احترام می‌گذارند واین بقعه از پنج قرن پیش تاکنون سرپا بوده است و زیارتگاه دوستدارانش است. چراگاه های اطراف هجیج از جمله "پیازدول میشا"، "گاول" و ... بسیار زیبا و خوش منظر می باشند؛ همچنین آبشاری که در نزدیکی روستا وجود دارد.
ابیانه روستایی در نزدیکی نطنز
روستایی در نزدیکی نطنز در استان اصفهان. این روستا در دامنه کوه کرکس واقع شده است و فاصله آن با نطنز حدود 40 کیلومتر است. ابیانه یکی از روستاهایی است که دارای معماری پله در ایران است. روستاهای استپی اساساً خانه هایی هستند که در آنها سقف به عنوان حیاط خانه ای فوقانی در نظر گرفته می شود. این روستای زیبا تاریخی نیز به عنوان یک اثر ملی ملی ایران درج شده است.
مردم محلی ابیانه در قدیم به این منطقه ویونا می گفتند که وی در زبان آن ها به معنای بید و ویانه به معنای بیدستان است.علت نام گذاری این روستا این بوده که این روستا در سابق بیدستان بوده و در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است. باستان شناسان بر این باورند که این روستا، حدود 1500 سال قبل به وجود آمده و یکی از مکان های تاریخی کشور ایران است که شهرت جهانی پیدا کرده است. بر اساس تحقیقات باستان شناسان، عمارت های کهن روستای ابیانه در دوران حکومت های سلجوقیان، قاجاریان، ساسانیان و صفویان طراحی و ساخته شده اند.
مردم ابیانه به زبان فارسی با لهجه خاص ابیانه ای صحبت می کنند که با لهجه های دیگرمناطق تفاوت اساسی دارد. مردمان این دیار از لباس سنتی استفاده می کنند و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می دهند.
زنان ابیانه از پارچه های گلدار و رنگارنگ برای خود پیراهن بلندی می دوزند و استفاده می کنند ، همچنین زنان این روستا چارقدهای سفید رنگی دارند و مردان نیز از شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه استفاده می کنند.
ابیانه ای ها زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن، کمی عجیب است.غذاهای مردم ابیانه،به علت متفاوت بودن زبانشان نام های عجیبی دارند . غذاهای این مردم برگرفته از کویر و حاشیه کویر ایران هستند که سالم، طبیعی، ساده و بسیار خوش طعم هستند.غذای رسمی مردم ابیانه، گِپا نام دارد
غذای دیگر مردم ابیانه قرمه است که به زبان ابیانه ای به آن قلیه می گویند وعمدتا با گوشت گوسفند قربانی پخته می شود .کاروانی نیز غذای دیگر مردم ابیانه است که شبیه کله جوش است
خانه های روستای ابیانه مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشند و بیشتر خانه ها صورت پلکانی روی هم قرار دارند و به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده اند .
ساختمان های کهن روستا در شیب دامنه کوه با پوششی از خاک سرخ رنگ دیده می شوند که هر چه این خاک سرخ، باران بخورد محکم تر می شود.
ابیانه روستایی چند طبقه است که تمامی خانه های روستا بر روی دامنه پر شیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده ، به صورتی که پشت بام خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالا دست را به وجود آورد است و هیچ دیواری هم آن ها را محصور نمی سازد. خانه غلام نادر شاه و خانه نایب حسین کاشانی از خانه های قدیمی ابیانه هستند.
شغل بیشتر مردم ابیانه دامداری، باغداری و کشاورزی است که به سبک های قدیمی مدیریت می شود. آب مورد نیاز برای زمین های کشاورزی و باغ ها در روستای ابیانه از طریق هفت قنات تأمین می شود.
یکی دیگر از شغل های مردم ابیانه قالی بافی است که با استقبال فراوان مردم این روستا حدود 30 کارگاه مخصوص بافتن قالی طراحی و ساخته شده است.در سال های دورنیز ، بافتن گیوه در میان زنان این دهکده رواج داشته و از این طریق، درآمد کسب میکرده اند، ولی با گذر زمان این هنر از بین رفته است.
ترجمه: شیرین میرکرمی مجله ارم بلاگ
